ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ :ﻓﻌﻞ ﺭﻓﺖ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﮐﻦ ...
ﮔﻔﺘﻢ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ...
ﺑﻪ ﺩﺭﮎ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ...
ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻓﺖ ...
ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻼﺱ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ,
ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﻓﺸﺮﺩ
ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻢ
ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ...
ﻏﺮﻭﺭﯼ ﺭﺍ ﻟﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ...
ﻭ ﻋﺸﻘﯽ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ...
ﺁﺭﯼ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻓﺖ ..
پ
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
من سامی بیگی نیستم که بگمآرشیو
آمار سایت